Bikini aan? Op de bon! – Gewone dingen die ooit waren verboden
Sommige dingen die we vandaag de dag als vanzelfsprekend beschouwen, waren vroeger verboden, ook al waren ze totaal onschadelijk. Zelfs ons gezellige aankomende Kerstmis was ooit verboden! Hier nog wat meer opvallend gewone dingen die vroeger niet door de beugel konden.
De bikini
De bikini veroorzaakte haar eigen morele paniek kort nadat ze werd gelanceerd in 1946. De bikini werd meteen verboden in Frankrijk, Spanje, Italië, Portugal, Australië en in sommige delen van de VS. Een tijd lang konden ze ook niet in Hollywood-films getoond worden. In 1953 stond Pedro Zaragoza, de burgemeester van Benidorm, het dragen van bikini's op de stranden van de stad toe, ook al was het kledingstuk in heel Spanje verboden. Britse toeristen brachten hun bikini's naar de stad en de burgemeester wist dat hij hen moest toestaan hun bikini's te dragen als hij Benidorm ooit tot een toeristische bestemming wilde maken. Verschillende vrouwen kregen op de stranden een bekeuring. Zaragoza was echter vastbesloten om de bikini te laten blijven. Hij maakte op zijn scooter een acht uur durende tocht om generaal Francisco Franco, de militaire dictator van Spanje, in Madrid te bezoeken. Generaal Franco stemde toe, en de bikini kwam langzaam Spanje binnen.
Broeken voor vrouwen
In 1800 verklaarde de Parijse politiechef dat vrouwen eerst toestemming moesten vragen aan het hoofdbureau van politie voordat zij mannenkleding mochten dragen. In 1892 werd de wet zodanig gewijzigd dat vrouwen broeken mochten dragen op voorwaarde dat zij te allen tijde de teugels van een paard vasthielden. In 1909 werd de wet verder gewijzigd en werd de voorwaarde ingevoerd dat de vrouw op een fiets moest rijden. Als zij van de fiets afstapte, moest zij haar handen aan het stuur houden. In 1969 werd de toenmalige hoofdcommissaris van politie van Parijs door de gemeenteraad gevraagd de wet in te trekken. Hij weigerde (ook al werd de wet niet meer gehandhaafd), omdat de wet opnieuw nodig zou kunnen worden vanwege de onvoorspelbare aard van de mode. Een andere poging om de wet in te trekken mislukte in 2003, nadat de minister die verantwoordelijk was voor gendergelijkheid zei dat het niet nodig was om de verordening te veranderen omdat deze niet werd gehandhaafd. De wet werd uiteindelijk ingetrokken op 31 januari 2013. Eindelijk had de vrouw legaal de broek aan!
Kerstmis
In 1659 deden de Puriteinen iets ongelooflijks: ze verboden Kerstmis! De Puriteinen hadden een strikte interpretatie van het christendom en geloofden dat alle vormen van viering, inclusief Kerstmis, zondig waren. Zij beschouwden Kerstmis ook als een heidense feestdag. Kerstvieringen werden voor het eerst verboden in Engeland in 1644 nadat de Puriteinen de meerderheid in het Engelse parlement waren gaan vormen. De Puriteinen in Amerika hoorden van het verbod en vaardigden een soortgelijk verbod uit. Het verbod hield niet op bij Kerstmis. Kerstbomen, versieringen en gerechten zoals gehaktpastei werden ook verboden. Om er zeker van te zijn dat niemand stiekem kerstmis vierde, eisten ze dat bedrijven open bleven op eerste kerstdag. Stadsomroepers liepen de dag voor Kerstmis rond om iedereen eraan te herinneren dat er de volgende dag geen Kerstmis was. Kerstmis bleef in Engeland verboden tot 1660 en in Amerika tot 1681.
Voetbal
Voetbal heeft een turbulente geschiedenis in Engeland en Schotland, waar het ontstond maar waar het ook verschillende keren werd verboden. Edward II van Engeland vaardigde het eerste verbod uit op 13 april 1314, waarbij de sport in Londen werd verboden. Hij verordonneerde dat voetbal te veel lawaai veroorzaakte en tot bepaalde ongewenste gevolgen kon leiden. Een tweede verbod volgde in 1331, toen Edward III voetbal nog verder verbood. Edward III ging in 1363 verder met het verbieden van alle sporten en beval dat iedereen in plaats daarvan boogschieten moest beoefenen. Ook de koningen Richard II, Hendrik IV en Hendrik V verboden voetbal tijdens hun regeerperiode.
Creditcards voor vrouwen
In de Verenigde Staten was het vrouwen niet uitdrukkelijk verboden creditcards te bezitten, althans niet officieel. Zij werden echter wel openlijk gediscrimineerd en kregen maar met veel moeite een creditcard. Getrouwde vrouwen moesten hun aanvraag door hun echtgenoot laten ondertekenen voordat zij een kaart konden krijgen. Van weduwen en alleenstaande vrouwen werd verwacht dat zij een man vonden die medeondertekende. Een vrouw moest ook haar burgerlijke staat en het aantal kinderen bekendmaken voordat zij een kaart kon krijgen. Haar inkomsten werden ook gehalveerd om het maximumbedrag te berekenen dat zij op haar kaart mocht uitgeven. De discriminatie duurde tot 1974, toen het Congres de Equal Credit Opportunity Act aannam, die het ilegaal maakte om aanvragers te discrimineren op basis van hun geslacht, ras of godsdienst.