Pep, een weekblad met pit!

Naast de muziekblaadjes kregen we als kind ook vaak nog een blad met strips zoals de Donald Duck of de Robbedoes. Eén van de meest populaire kindertijdschriften was de Pep, waar in de beginjaren elke week maar liefst zo’n 199.000 kinderen met spanning op zaten te wachten.

Mickey en Kuifje

De eerste Pep verscheen op 6 oktober 1962 na een zogenaamd ‘0-nummer’ ter introductie van het blad en werd uitgegeven door de Geïllustreerde Pers NV in Amsterdam. Op de cover van het eerste reguliere nummer staan Mickey Mouse en Kuisje die elkaar de hand schudden onder de kop ‘Mickey en Kuifje in Pep’. Op de eerste pagina van het blad werd ook de naam Pep uitgelegd ‘Pep is een Engels woord voor pit, vuur, vaart en levenslust. Daarom is Pep een blad met pep’.

Belgische strips

Aanvankelijk bevatte Pep vooral strips uit de Belgische Le Lombard-stal zoals Kolonel Clifton. Michel Vaillant, Dan Cooper, Hoempa Pa en Kuifje  en verhalen uit de Walt Disney-stal als Spin en Marty, Pietje Pech, Mickey Mouse, maar ook Zorro van de Nederlandse striptekenaar Hans G. Kresse. In de tweede helft van de jaren ‘60 verschoof de focus nogal radicaal naar strips uit een Franse stal van omdat de Lombardstrips ook al verschenen in het concurrerende blad Kuifje. En zo maakten Peplezertjes kennis met strips als Roodbaard en Blueberry. Andere strips waren Olivier Blunder en Ravian. Gelijkertijd werd er afstand gedaan van de Disneystrips. Pilotes grootste kaskraker Asterix werd ook gepubliceerd in de Pep.

Nieuwe formule 

Met nummer 1 van 1970 kwam er een nieuwe formule. Het logo werd forser en het blad zelf dikker - van 32 naar 48 pagina's. Er kwam ook vooral meer aandacht voor Nederlandse tekenaars. Agent 327 van Martin Lodewijk en De Generaal l van Peter de Smet maakten in de Pep hun debuut. Andere belangrijke bijdragen werden geleverd door Dick Matena (De Argonautjes), Fred Julsing (Wellington Wish) en Willy Lohmann (Kraaienhove). Naast strips bevatte de Pep ook korte proza verhalen. Een deel daarvan werd geïllustreerd door Hans G. Kresse, die in de jaren ‘60 al veel Pep-covers had gemaakt. Verder waren er een brievenrubriek, advertenties, puzzels, interviews, informatieve artikelen over uiteenlopende onderwerpen zoals popartiesten en fotopagina's die je uit het blad kon halen om op te hangen in je kamertje.

Peptoe

Vanaf nummer 22 van 1974 ging het aantal ‘gewone’ pagina's terug van 48 naar 32. Nieuw vanaf dat nummer was Peptoe, een ingeniet zwart-wit katern van 20 pagina's op goedkoper papier, gevuld met telkens één stripverhaal. Hierin verschenen voor Pep nieuwe strips als Conan, Rahan, alsmede Comanche en Ton en Tineke. Later verdween Peptoe weer -de laatste zat in nummer 17 van 1975- hoewel sommige strips zoals Comanche en Rob Palland in het blad gepubliceerd bleven.

Eppo

Het laatste nummer van de Pep was nummer 39 van 1975. Als gevolg van een fusie in 1972 van uitgeverijen De Geïllustreerde Pers en De Spaarnestad -de uitgever van o.a. Sjors- werden de twee bladen in september 1975 samengevoegd tot een nieuw blad dat Eppo ging heten. Dit was deels een poging om de dalende oplages van beide tijdschriften te keren en deels om kosten te besparen. Een belangrijke Nederlandse strip die nog op de valreep debuteerde in de Pep, was het eerste verhaal van Henk Kuijpers. Enkele succesvolle series uit de Sjors, met name Trigië, maar vooral uit de Pep zoals Blueberry, Agent 327, De Generaal en Franka kwamen terug in de Eppo maar er werden ook nieuwe series opgenomen.

Pep Parade

De uitgever van de Pep gaf ook een serie strip pocketboekjes die de naam Pep Parade kregen. Van 1969 tot 1974 verschenen er tien. De Pep Parade pocketboeken waren met zo’n 260 pagina’s lijvig te noemen. Verder is van een aantal strips van Nederlandse bodem een albumuitgave verschenen in de reeks Pep Stripoteek met onder andere Blook, Agent 327, De Argonautjes, Johnny Goodbye en Erwin.

Had jij ook de Pep? Bekijk hier hoe de eerste Pep er uitzag