Word jij ook gek van geluiden die anderen maken?

Eten zonder al te veel geluid te maken is natuurlijk een kwestie van goed fatsoen. Toch kun je niet altijd voorkomen dat een ander bij je in de buurt iets hoort. In een appel bijten, een hard snoepje doorbijten of chips eten maakt nu eenmaal geluid. Er zijn mensen die daar van uit hun dak gaan. Gebeurt dat bij het minste of geringste kraakje of slikgeluidje, dan is de kans groot dat het om misofonie gaat.

Onredelijk

Misofonie is een aandoening waarbij bepaalde geluiden emotionele of fysiologische reacties uitlokken die, gezien de omstandigheden, door anderen vaak als onredelijk worden ervaren. Degenen die misofonie hebben, omschrijven het meestal als wanneer een geluid je gek maakt. Hun reacties kunnen variëren van woede en ergernis tot paniek en de noodzaak om te vluchten.  De aandoening wordt ook wel selectief geluidsgevoeligheidssyndroom genoemd.

Ook andere geluiden

Mensen met misofonie melden vaak dat ze worden getriggerd door orale geluiden - het geluid dat iemand maakt als hij of zij eet, ademt, kauwt, snurkt of niest. Maar er zijn nog veel meer geluiden waar men zich dood aan kan ergeren. Andere negatieve geluiden zijn onder andere de aanslag op een toetsenbord, het geluid van ruitenwissers of het kraken van een papieren zakje. Maar mensen met misofonie zijn ook gevoelig voor sommige herhalende bewegingen, zoals gefriemel aan vingers en gewiebel met een voet. Ook wordt door mensen met misofonie gemeld dat ze vaak reageren op visuele prikkels die gepaard gaan met geluiden, zoals bijvoorbeeld het tikken met een pen op een bureaublad.

Scala aan reacties

De aandoening lijkt te variëren van licht tot ernstig. Mensen rapporteren een scala aan fysiologische en emotionele reacties, met bijbehorende reacties. Als je een milde vorm van misofonie hebt, dan kun je de volgende reacties hebben: angst, ongemakkelijk voelen, de drang om de ruimte te verlaten en walging.

Heb je een meer ernstige vorm dan kun je reageren met woede, haat, paniek en diepe angst. De aandoening kan een aanslag doen op het sociale leven. Het is bekend dat mensen met een zwaardere vorm van misofonie nooit uit eten durven te gaan en zelfs apart van hun partner of huisgenoten eten om maar geen storend geluid op te vangen.

Hersenaandoening

De leeftijd van het begin van deze levenslange aandoening is niet bekend, maar sommige mensen melden de eerste symptomen tussen 9 en 13 jaar. Misofonie komt vaker voor bij meisjes en dient zich snel aan. Het lijkt geen verband te houden met  bepaalde gebeurtenissen. Wetenschappers weten niet zeker wat de oorzaak is van misofonie. Het is in ieder geval geen probleem met de oren. Uit een baanbrekend onderzoek is gebleken dat misofonie een hersenaandoening is. Onderzoekers wijzen op een verstoring in de connectiviteit in delen van de hersenen, die zowel de geluidsstimulatie als de vecht/vluchtreactie verwerken. Het gaat ook om delen van de hersenen die het belang van geluiden coderen. Misofonie is nog niet erkend als een psychische stoornis.

Behandeling

De aandoening kan behoorlijk veel invloed hebben op het dagelijks leven, maar men kan leren er mee om te gaan. De behandeling omvat vaak een multidisciplinaire aanpak die een combinatie is van geluidstherapie door audiologen en ondersteunende begeleiding. Het Amsterdams Medisch Centrum is enige instituut ter wereld dat én onderzoek doet én op grote schaal therapie biedt. Deze behandeling bestaat uit technieken en oefeningen uit de cognitieve gedragstherapie (CGT), aandachtstraining, counterconditionering en ontspanningsoefeningen. Er bestaat (nog) geen medicijn voor misofonie. Levensstijl kan een rol spelen. Zorg voor regelmatige lichaamsbeweging, veel slaap en beheers stress. Je kunt ook oordopjes en koptelefoons dragen om geluiden te dempen. Zorg voor rustige plekken waar niemand de geluiden maakt die je storen.

En zoek steun. Bezoek de website van Vereniging Misofonie NL voor meer informatie en tips: http://verenigingmisofonie.nl

Bron: WebMD