menu

Meer weten over… Soft Cell

Soft Cell is een Engels synthpopduo dat begin jaren tachtig van de vorige eeuw bekend werd. Het duo bestond uit zanger Marc Almond en instrumentalist David Ball. De band staat vooral bekend om hun hit ‘Tainted Love’ uit 1984 en hun zeer goed verkopende debuutalbum ‘Non-Stop Erotic Cabaret’.

Meer weten over… Soft Cell - Jongbelegen.nu

Ontstaan en eerste opnames
Soft Cell ontstond in 1977 nadat Almond en Ball elkaar hadden ontmoet op de Leeds Polytechnic. Hun eerste gezamenlijk inspanningen resulteerden dat jaar in een EP met de titel ‘Mutant Moments’, die werd gefinancierd door een lening van tweeduizend pond die de moeder van Dave Ball had genomen. De opnamen werden gemaakt met een eenvoudige 2-track recorder. De volgende opname van Soft Cell, genaamd ‘The Girl with the Patent Leather Face’, verscheen als een bijdrage aan het ‘Some Bizzare Album’, een verzamelalbum met toen nog onbekende bands als Depeche Mode, The The, en Blancmange. Het duo tekende uiteindelijk bij het Some Bizzare label, gesteund door Phonogram Records. Hun eerste single ‘Memorabilia’ werd geproduceerd door Daniel Miller die Mute Records oprichtte. Terwijl ‘Memorabilia’ een succes was in de Engelse nachtclubs, bleef Soft Cell onbekend voor het grote publiek. 

Tainted Love
Na het min of meer falen van ‘Memorabilia’, gaf Phonogram Records Soft Cell een laatste kans om een tweede single op te nemen. De band koos ervoor om een coverversie van ‘Tainted Love’ op te nemen, een track uit 1965, oorspronkelijk uitgebracht door Gloria Jones. Zij was de vriendin van Marc Bolan van T.Rex toen deze stierf in 1977. Soft Cell's versie van ‘Tainted Love’ werd uitgebracht in 1981 en was een nummer 1 hit in 17 landen, waaronder het Verenigd Koninkrijk, evenals een nummer 8 single in de Verenigde Staten in 1982. De song vestigde een Guinness World Record voor de langste opeenvolgende aanwezigheid (43 weken) op de US Billboard Hot 100 chart. De A-kant van de 12-inch single van ‘Tainted Love’ bevatte een medley van twee liedjes met ‘Tainted Love’ dat overgaat in de Motown klassieker ‘Where Did Our Love Go’ van The Supremes. 

‘Non-Stop Erotic Cabaret’
Het eerste album van het duo, ‘Non-Stop Erotic Cabaret’, bereikte de Engelse albumhitlijsten en diepte de nu zo bekende Soft Cell thema's van ellende en smerigheid verder uit. ‘Seedy Films’ gaat over lange nachten in pornobioscopen, terwijl ‘Frustration’ en ‘Secret Life’ gaan over de verveling en de hypocrisie die gepaard gaan met het leven in de voorsteden. Een video met de titel ‘Non-Stop Exotic Video Show’ werd uitgebracht naast het album en bevatte video's geregisseerd door Tim Pope. De video genereerde enige controverse in Groot-Brittannië, voornamelijk als gevolg van een schandaal rond de ‘Sex Dwarf’ clip. De originele versie van de videoclip werd in beslag genomen door de politie en gecensureerd.
Het duo bracht hun tweede album 'Non Stop Ecstatic Dancing' uit, een 6-track mini-album met remixes van ouder materiaal, samen met hun hitsingle ‘What!’. Almond gaf later toe dat het album werd opgenomen en gemixt onder invloed van extasy. ‘What!’ was een grote hit in de UK en bereikte nr. 3 op de UK Singles Chart.

Het einde
In 1983 hadden roem en bijna constant drugsgebruik een slecht effect op het duo. Marc Almond vormde ook de groep Marc and the Mambas met samenwerkingen met Matt Johnson van The The en Annie Hogan. Hij zag dit als een experiment om te ontdekken hoe het was als hij buiten de schijnwerpers van Soft Cell zou treden. 
Het derde album van de groep heette heel toepasselijk ‘The Art of Falling Apart’. Het was een Top 5 hit in de UK maar de singles ervan boekten slechts bescheiden successen. De eerste single ‘Where The Heart Is’ bereikte slechts de 21ste plaats, terwijl de dubbele A-side ‘Numbers"/"Barriers’ niet verder kwam dan plek 25. ‘Numbers’ genereerde ook controverse door verwijzingen in het nummer naar de harddrug speed. 
In september 1983 bracht het duo een nieuwe single ‘Soul Inside’ uit, die hen terugbracht naar de UK Top 20. Toch besloot in begin 1984 het duo in der minne een einde te maken aan Soft Cell. Ze speelden afscheidsconcerten en brachten in maart een laatste album uit met de naam ‘This Last Night in Sodom’. Het bereikte in het VK de twaalfde plek. 
 
Reünies
Almond en Ball herenigden zich in 2001 als Soft Cell en kwamen met een serie live-optredens. Ze traden op tijdens de opening van de Ocean Nightclub in Londen in maart 2001. Een nieuw Soft Cell album, ‘Cruelty Without Beauty’, werd eind 2002 uitgebracht, gevolgd door een Europese tournee en een kleine Amerikaanse tournee begin 2003. De tweede single van het album, een cover van ‘The Night’ van The Four Seasons, bereikte nummer 39 in het VK. In november 2008 bracht de band een remixalbum uit met de titel ‘Heat’. Het album bevatte Soft Cell nummers die werden geremixt door veel op dat moment bekende bands en producers. In februari 2018 kondigde Soft Cell aan dat ze zich zouden herenigen voor een laatste reünieconcert dat plaats zou vinden in de O2 Arena in Londen. 
In 2019 zei Ball dat er een nieuw Soft Cell album in de maak was. In mei van dat jaar werd het boek 'To Show You, I've Been There' uitgebracht met een vinyl versie van de ‘Magick Mutants’ EP. Deze 10 inch EP wordt rechtstreeks via de website van de band verkocht. 

Kijk hier nog eens naar de hit ‘Tainted Love’

juni 2020
Wim van der Oest
Kan lezen en schrijven met woorden. Vier decennialang tekstschrijver en auteur. Enthousiast medeoprichter van Jongbelegen. Waarom? Omdat hij online maar bar weinig magazines kon vinden die niét tuttig en ouderwets zijn.

Goed stuk

Deel dit artikel: